15 49.0138 8.38624 1 1 7000 1 https://szamotulska.pl 300 true 0
theme-sticky-logo-alt

Zaczęło się w „Eldorado”

100-lecie Szamotulskiego Klubu Sportowego „Sparta” wspaniałą kartą w dziejach miasta

 

Obchody jubileuszowe są okazją przywołania radosnych, pięknych dni młodości, wielu podniosłych chwil, przeżyć i dumy z osiągnięć. Są też przypomnieniem tych ludzi, działaczy, trenerów, zawodników, którzy historię „Sparty” budowali i dla jej dobrego imienia oddali swoją wiedzę, umiejętności, zapał i entuzjazm w działaniu.

Historia powstania klubu rozpoczyna się w roku 1922. W kwietniu 1922 r. w sali kina „Eldorado” – obecnie kina „Halszka” – z inicjatywy działaczy sportowych powołano klub sportowy o nazwie SKS – Szamotulski Klub Sportowy.

Pierwszy w historii klubu zarząd ukonstytuował się  następująco: prezes Mieczysław  Mańczak, sekretarz Leon Krzyżaniak, członkowie zarządu – Leon Budych, Edmund Durka i Jan Lisiak.  Do roku 1926 w klubie działała tylko sekcja piłki nożnej. Zainteresowanie sportem było bardzo duże. Brakowało boiska do gry.

Przewodniczący Rady Gimnastyczno-Sportowej na Powiat Szamotulski, pan Felicjan Matuszewski, widząc duże zainteresowanie sportem, proponuje wykorzystać wskazany teren pod boisko do gry w piłkę nożną. Zaapelował, by przystąpić do zbiórki pieniędzy, wykorzystać możliwości i wspólnymi siłami zbudować boisko.

Do zagospodarowania terenu zgłosiło się wielu chętnych, pieniędzy też zebrano tyle, by teren zagospodarować. Bardzo dużo pracy organizacyjnej włożyła Rada Wychowania Fizycznego i Przysposobienia Wojskowego, szczególnie porucznik Ratajczak. Dzięki wysiłkowi i współpracy sportowców i działaczy w dniu 25 maja 1923 r. w hotelu „Eldorado” nastąpiło oficjalne otwarcie boiska.

Jak już wspomniałem, do roku 1926 w klubie działała tylko sekcja piłki nożnej. W tym też roku zmieniono nazwę klubu na „Jutrzenka, zaś w 1930 – na Klub Sportowy Szamotuły. Wówczas wybrano na prezesa klubu ówczesnego, bardzo zaangażowanego działacza, Stanisława Gieremka.

Czynnikiem sprzyjającym rozwojowi klubu było pobudowanie stadionu w 1932 roku z nowoczesną płytą piłkarską i modną wówczas zadaszoną trybuną dla widzów. Rok 1932 ma istotne znaczenie dla klubu, gdyż sportowi działacze postanawiają zmienić jego nazwę przechodząc do tej, pod którą już występowali, a mianowicie Szamotulski Klub Sportowy.

Pod tą nazwą SKS przetrwał lata okupacji aż do roku 1949. Na czele zarządu Szamotulskiego Klubu Sportowego w 1932 roku stanął prezes Felicjan Matuszewski. W skład zarządu wchodzili ponadto: wiceprezes Franciszek Paszyk, sekretarz Ludwik Augustyniak oraz skarbnik – Herman. Tak ukonstytuowany zarząd SKS pracuje z sobą przez okres trzech lat. Po tym czasie wybrany zostaje nowy zarząd. Prezesem zostaje pułkownik Thomas, a wiceprezesem Józef Holzhausen (komendant policji). Jeszcze przed drugą wojną światową, w latach 1936-1938 prezesem zostaje Artur Wende, a wiceprezesem – Józef Słomiński.

Częste zmiany zarządu, jakich dokonywali członkowie klubu, wynikały z trudnych spraw finansowych, ale też i organizacyjnych, które nie zawsze służyły działalności klubu. Mimo to między rokiem 1932 a 1938 piłkarska drużyna rozgrywała mecze o mistrzostwo klasy B z takimi drużynami jak: Bretania Poznań, SKS Cybina Poznań, Strzelce Rawicz, czy KS Kościan, jednak awansu nie wygrała.

Nastaje II wojna światowa i sport zostaje zawieszony. Po wojnie działacze sportowi przystępowali do wznowienia działalności sportowej. Już 10 kwietnia 1945 roku odbyło się walne zebranie, na którym reaktywowano działalność klubu SKS. Powołano nowy zarząd, na czele którego – jako prezes – stanął Władysław Krupski. W skład zarządu weszli ponadto: Józef Słomiński jako wiceprezes, Antoni Mataj – sekretarz, Antoni Fijak – skarbnik, Jerzy Kłos i Bolesław Kubiak – członkowie oraz Stefan Zeusner i Leon Franke – ławnicy.

Powołano sekcje piłki nożnej, boksu, tenisa ziemnego, lekkiej atletyki i gier sportowych. Łącznie z działaczami SKS liczył 172 członków.

Wówczas jeszcze w Szamotułach działał Harcerski Klub Sportowy „Czarni”. W 1947 roku kluby połączyły się i powstał jeden o nazwie „Związkowiec” Szamotuły. Prezesem „Związkowca” został

Józef Słomiński, a zastępcami Stanisław Maćkowiak, Antoni Kochański i Franciszek Koput.

Po dwuletniej działalności, w listopadzie 1951 r., w wyniku podjętych uchwał, klub zmienia nazwę na Koło Sportowe Unia Szamotuły. Opiekę nad klubem przejmują Wielkopolskie Zakłady Przemysłu Tłuszczowego (Olejarnia). Zostaje powołany nowy zarząd w składzie: Marian Żuromski – przewodniczący oraz wiceprzewodniczący Józef Słomiński i Kazimierz Pietryga.

W tym okresie następuje napływ do klubu młodzieży, nad którą opiekę przejmuje legendarna postać klubu – Stanisław Kurowski. Powstała wówczas silna drużyna piłkarska juniorów, a uwieńczeniem bardzo dobrych wyników było zdobycie przez tę drużynę mistrzostwa okręgu. Doszło do meczu – a był to rok 1953 – barażowego z Górnikiem Zabrze. Zwycięstwo nad tą czołową w Polsce drużyną było wielką rewelacją i pozwoliło szamotulskiej drużynie awansować do najlepszej ósemki juniorów w Polsce.

Turniej finałowy odbył się w Świdnicy i chociaż nasza drużyna nie zdobyła medalowego miejsca, to jej czołowi zawodnicy – Piechowiak, Pupka, Biernat i Bialik – zebrali bardzo pochlebne recenzje i stali się przedmiotem zainteresowania czołowych klubów. W tym zespole grali jeszcze: Kwiatek i Kazimierz Franke – bramkarze oraz Zygmunt Lisiak, Sylwester Lala, Mieczysław Jaworski, Jan Konitz, Ireneusz Wicher, Grzegorzewski, Nowak i Marian Środecki. C.D.N.

Tadeusz Słomiński

 

 

Na zdjęciu: Drużyna oldboyów Sparty z trenerem Bernardem Vidurą. Stoją (od lewej): Strzelecki, Marian Konieczny, Roman Orlik, Mieszek Lesicki, Tadeusz Słomiński, Jan Stachowiak, Zygmunt Lisiak. Klęczą (od lewej): Stanisław Kalotka, Hieronim Grzegorzewski, Zygmunt Maćkowiak, Stanisław Koput, Stanisław Kryg. Lata siedemdziesiąte

Poprzedni
Następny